Joséphine Walschot is de trotse moeder van een zoon, Sebastien, en grootmoeder van drie kleindochters: Fay, Julie en Laura.

Bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen werd zij lid van de burgerbeweging Mensen Met Mensen. Hoewel politiek haar nooit echt interesseerde, sprak het programma van deze partij haar aan: “Eindelijk was er een partij die zich inzette om naar mensen te luisteren.”

In 1968 ontdekte Joséphine via haar ouders de gemeente Herselt. Haar vader was destijds een “kleine zelfstandige” en haar moeder was gehandicapt geraakt door een ernstige ziekte. Joséphine was toen 13 jaar. Het gezin vond geluk in Herselt: de geur van de dennenbomen en de rust hielpen hen om hun batterijen weer op te laden. Toen kwam echter de crisis van de jaren 1970, met al zijn problemen. Haar ouders hadden destijds geen andere keuze dan in een chalet te gaan wonen omdat een woning huren onbetaalbaar was voor het gezin.

De nijpende huisvestingsproblematiek is vele decennia later nog altijd aanwezig in Vlaanderen en in Herselt, zij het op een andere schaal. Deze ervaring zette Joséphine ertoe aan om lid te worden van Mensen Met Mensen, in de hoop op een menselijke benadering van deze sociale problematiek.

Meer en meer mensen hebben moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Daarom blijft het engagement van Joséphine even sterk als bij de start. Ze wil blijven ijveren voor een oplossing voor de woningproblematiek. Hoewel ze vaststelt dat dit binnen de beperkingen van de huidige regelgeving een zware strijd blijft, geeft ze niet op. Haar inzet blijft gericht op het bijbrengen van begrip voor de problemen van sommige “weekenders” en voor andere mensen die het moeilijk hebben. Vandaar haar blijvende inzet voor Mensen Met Mensen in de komende jaren.