Als dochter van Juul Wendelen en Jeanne Goossens hoor ik thuis in Herselt. De oudere inwoners zullen zich mijn ouders wel herinneren. Mijn moeder als “madam van de naaischool”, mijn vader als “Jul van ’t gemeentehuis”. Mooie herinneringen koester ik aan mijn kinderjaren. Ganse dagen spelen in de bossen, daar was altijd wat te ontdekken, zwemmen in de vijvers van “De Purpere Hei” en was de winter streng genoeg dan konden we daar zelfs schaatsen.

Een bezoekje bij mijn vader in het oude gemeentehuis was altijd speciaal, kasten vol grote boeken die met de hand geschreven waren. Dat was voor mij indrukwekkend.

Voor mijn studies verpleegkunde ben ik naar Leuven getrokken. Al vrij snel tijdens mijn opleiding wist ik dat ik thuisverpleging wou doen. Mijn loopbaan is dan ook begonnen bij het Wit-gele-kruis in en rond Leuven.

In die periode heb ik mijn echtgenoot Michel Martens leren kennen. Een Limburger die in Leuven zijn burgerdienst deed. We waren een gelukkig gezinnetje. Voor de kindjes wou ik de stad uit en ben ik terug in de streek komen wonen. Een aantal jaren in Westmeerbeek, en toen mijn vader overleed in 1998 zijn we naar mijn ouderlijke huis verhuisd. In 1999 is ook mijn echtgenoot Michel overleden na een aantal jaren ziek zijn. Mijn dochters Lies en An zijn ondertussen ook het huis uit, maar ik kreeg vier schatten van kleinkinderen: Keanan, Michelle, Kiyana en Mathis en ik ben fier op alles wat ze doen.

De voorbije 20 jaar heb ik als zelfstandig thuisverpleegkundige gewerkt in Herentals en de dorpen rondom. Een werk dat ik altijd heel graag gedaan heb. Stil zitten is niets voor mij, het ouderlijke huis heb ik met wat hulp zelf opgeknapt en dikwijls ben ik in mijn tuin te vinden, groenten, bloemen en kruiden telen is mijn hobby.

Wekelijks zing ik in een A- Capellagroep. Een fijne groep van 18 vrouwen, waar veel vriendschap is, vrouwen die voor elkaar klaar staan, waar veel gelachen wordt, en die ook nog eens mooi kunnen zingen. Tot deze groep behoren is voor mij belangrijk . Ik ben er erg bij betrokken en zetel ondertussen ook in het bestuur.

De noden van alleenstaanden zijn me niet vreemd. De problemen die zich voordoen bij het ouder worden of bij ziekte heb ik tijdens mijn loopbaan dagelijks meegemaakt.

Onrecht of oneerlijke praktijken, ik kan er niet tegen, als kind al niet. Het is tijd dat er verandering komt. Als inwoner van Herselt moet je gehoord worden, er moet rekening gehouden worden met wat er leeft. Samen zoeken naar oplossingen. Daar wil ik me voor inzetten. Daar moeten we allen samen voor gaan.

Met jullie steun, jullie stem, kunnen we er samen naar streven om een dorp te worden waar het voor iedereen aangenaam wonen is.