Jos Heylen

    Op een mooie dag in augustus in het jaar 1944 werd ik geboren in “de Olemanshoek” een echte Hesselaar dus, ondertussen woon ik nog altijd in dezelfde straat, ik bouwde zelf ons huis naast dat van mijn ouders. Met mijn echtgenote, die ik nu moet missen, kregen we twee geweldige kinderen, onze Luc en ons Christine.

    Als knaap liep ik naar de gemeentelijke jongensschool, later naar Westerlo waar ik als opleiding ambachten en neringen volgde, ja, zo noemden ze dat destijds. Ook leerde ik mijn vak als ”orgelbouwersgast” bij Gerard d’hondt en later werkte ik ook bij Pels. En zoals elke jongen destijds deed ik mijn dienstplicht, deels in Leopoldsburg, deels in Spich Duitsland.

    Nadat ik mijn kakie kleren ruilde voor een metsersoveral, ging ik een opleiding volgen als metser, met deze kennis kon ik ons eigen huis bouwen, later heb ik 10 jaar gewerkt bij de firma Laeremans. In 1980 kreeg ik een mooie kans aangeboden in het officieel onderwijsnet, nu de ”letterboom”, later in Ourodenberg-Herentals-Veerle om uiteindelijk in Rillaar te belanden waar ik 25 jaar aan de slag was. Om af te ronden ben ik de laatste 5 jaar voor mijn pensioen teruggekeerd naar de Letterboom in Herselt.

    Mijn grootste hobby is muziek maken in alle betekenissen. Ik bespeel zelf verschillende instrumenten maar ik maak ze ook zelf, vooral het renoveren van trekzakken vind ik zalig. Vroeger maakte we met het voltallige gezin muziek en er was altijd ambiance als we in de buurt waren. Nu geniet ik enorm van samen met mijn dochter Christine muziek te maken. We treden heel regelmatig op, laatst nog op de Merode-happening in Westerlo speelden we voor een volle tent.
    Maar waar mijn dochter en ik het meest van genieten is ons maandelijks optreden als vrijwilligers in het woon- en zorgcentrum “Sint Barbara”, in ons eigen gemeente Herselt. De oudjes zien lachen en dansen is gewoonweg hartverwarmend.

    Toen ik gevraagd werd mee te doen met de beweging MMM dacht ik: “ik ben hiervoor te oud”. Na enkele bijeenkomsten en door het respect dat ik er ervaarde ten aanzien van mij, “een Nestor” kreeg ik zin om mee te doen. Als lid van Okra hoor ik wat er voor onze ouderen belangrijk is, wat de problemen zijn, en wat er beter zou kunnen voor hen.
    Respect voor mekaar, eerlijkheid en rechtvaardigheid zijn waarden die ik altijd hoog in mijn vaandel heb gedragen, deze waarden vind ik in deze beweging “Mensen Met Mensen” terug.

    Ik ben overtuigd dat ik me zeer nuttig kan maken door de stem van de “Oudjes” te vertegenwoordigen binnen onze beweging.